Surrealistyczna interpretacja słów Joan Didion. Violet dostrzega, iż śledzi ją przeszłość. W żaden sposób nie jest w stanie jej uciszyć.

Od dziecka trzymała aparat taty w prawej dłoni. W wieku nastoletnim wpadła jej w ręce zakurzona kamera cioci. Oba urządzenia towarzyszą jej do dziś, a przy okazji nosi pod pachą maszynę do pisania i trzyma za uchem pędzle. Jest interdyscyplinarnym twórcą, a w produkcjach filmowych nie ogranicza się do jednej roli. Pierwsze projekty realizowała w domu, angażując rodzinę jako aktorów. Doświadczenie zdobywała przy niskobudżetowych produkcjach (choć brak budżetu także jej nie straszny). W twórczości eksperymentuje ze zmysłami, eksploruje wszelkie granice oraz zadaje surrealistyczne pytania.